Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Όχι άλλο Παπαδήμο



Οι Άγγλοι τους αποκαλούν spin-doctors και όταν ρώτησα κάποιον καλά μπασμένο στα δημοσιογραφικά μαγειρεία μου είπε ότι στα ελληνικά τους λένε «γραμμιτζήδες». Μπορεί να είναι σε κάποιο κόμμα ή σε έντυπο και κάθε τόσο λένε: Φουλ υπέρ του Αρχιεπισκόπου ή χώστε τα στον τάδε Υπουργό. Οι αποκάτω παίρνουν τη γραμμή και την μετουσιώνουν σε άρθρο με επιχειρήματα, πληροφορίες, έτοιμο γλειφιτζούρι για τον αναγνώστη. Έτσι λοιπόν την περασμένη εβδομάδα μια από τις γραμμές που εμφανίστηκαν ήταν και το «Παπαδήμος και για μετά». Ας μην είναι πρωθυπουργός αλλά έστω ας γίνει Αντιπρόεδρος (ξέρετε χάρη στην ανεπροκοπιά του Πάγκαλου να παράγει έστω και έναν κόκκο χρήσιμου έργου έγινε τελικά η δουλειά του Αντιπροέδρου εκτός από καλοπληρωμένη και περιζήτητη, αφού ο Αντιπρόεδρος ταυτίστηκε στη συνείδησή μας απλά με τον στωμύλο σουλατσαδόρο).

Δεν βιάστηκα από την αρχή να υιοθετήσω τα περί ανθρώπου των Τραπεζιτών ή το ακόμη πιο αόριστο «άνθρωπος των Τραπεζών». Περίμενα μέχρι σήμερα και σήμερα λέω: Στοπ. Όχι να δούμε και άλλο έργο με αυτόν τον τύπο. Έχω πια μαζέψει το υλικό μου και δεν τον θέλω να τον ξαναδώ στα μάτια μου.

Τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν ξέρεις ότι κάποτε παρουσιάστηκε ως εθελούσιος τάχα δανειστής του Ανδρέα Παπανδρέου όταν του φώναζαν πού τα βρήκες τα λεφτά, δεν μπορείς πλέον να τον πάρεις τόσο σοβαρά όσο τουλάχιστον εκείνος θα ήθελε. Κάποια πράγματα λοιπόν μπορεί να σε κυνηγούν για πάντα. Τον Παπαδήμο λοιπόν θα τον κυνηγά το μεγάλο ρουσφέτι που πάει να κάνει στη Ζίμενς. Η εξεταστική επιτροπή στη Βουλή με 16 από τους 19 βουλευτές να ανήκουν σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ. έβγαλε ότι η ζημιά πλησιάζει τα 2 δις Ευρώ. Όμως στο πλαίσιο της συμφωνίας, φαίνεται πως το ελληνικό κράτος θα παραιτηθεί από αστικές απαιτήσεις. Μάλιστα ρητώς αναφέρεται ότι παραιτείται και από τις απαιτήσεις ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Μ’ αυτό τον τρόπο όμως μπαίνει ταφόπλακα στην υποχρέωση της Siemens να δώσει ονόματα και για τις μίζες που δόθηκαν σε υπουργεία και οργανισμούς και για τις μίζες που δόθηκαν στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως βεβαιώνει η δικαστική απόφαση δικαστηρίου στη Γερμανία. Με κάτι 170 εκατομμύρια Ευρώ παίρνει συγχωροχάρτι η Ζίμενς όχι μόνο για τν Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη. Και μάλιστα ούτε αυτά θα τα πληρώσει σε χρήμα. Αλλά ως συνήθως θα μας δώσει διάφορα…κουμπιά χρωματιστά και άλλα εξαρτηματάκια για να ξεχαστούμε παίζοντας. Ο ξερόλας Υπουργός Οικονομικών θα φέρει το όλο θέμα καμουφλαρισμένο σε νομοσχέδιο. Και αυτό με τη γνώση και την επίνευση του κ. Παπαδήμου, που συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για τη Νιγηρία και όχι για τη χώρα του (*Στη Νιγηρία κάποιοι είναι στη φυλακή για το θέμα της Ζίμενς).

Είναι ντροπιαστικό για τον Πρωθυπουργό της χώρας, που δεν ανήκει σε κόμμα, υποτίθεται, δεν συμμετείχε στο πανηγύρι της διανομής μαύρου χρήματος τώρα, ο τεχνοκράτης που νομίζαμε ότι οι πολιτικοί μέχρι που θα τον φοβόντουσαν κιόλας, να είναι απλά μπλεγμένος στα μπατζάκια και στους ποδόγυρους των πολιτικών και να περιμένει να του βάλουν καλό βαθμό στον έλεγχο για να συνεχίσει και το άλλο εξάμηνο. Αλλά ούτε που πλησιάζει καν στα κυβικά του Μάριο Μόντι, όταν εκείνος πέταξε όλους τους πολιτικούς από τα Υπουργεία. Αυτός, πέρα από το ότι όλη την ώρα δέχεται σε βίζιτα τον ξωφλημένο πολιτικά και με αλαφροΐσκιωτες πρωτοβουλίες πλέον Γιωργούλη Π. κοιτάζει μην τυχόν και δυσαρεστήσουμε κανένα μέχρι το τέλος της θητείας μας.

Αντί μάλιστα για μια ώρα έστω να βγάλει τις πυτζάμες του ανενεργού Πρωθυπουργού και χθες μετά τα όσα έγιναν στο Ο.Α.Κ.Α.
1) Να φωνάξει τον Μιχαλάκη Κλουζώ, που δεν ήξερε τι έλεγε, τι έκανε η Αστυνομία του, είχε χάσει τελείως τον έλεγχο σε κάτι εντελώς γνωστό και αναμενόμενο και γενικά εξευτελίστηκε για άλλη μια φορά, να του πει «Δώσε μου την παραίτησή σου τώρα». Αν έπεφταν τίποτα κομματικοί να του αλλάξουν γνώμη, να έλεγε: «τότε γεια σας εγώ».
2) Να φωνάξει και την μεγάλη αποκάλυψη του αθλητικού κινήματος και της νομικής επιστήμης τον αειφανώς ουρανοδρομούντα αστέρα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, Πάνο Μπιτσαξή, όταν άρχισε μάλιστα να ψελλίζει πως είχε ζητήσει την αναβολή και να του πει τη μόνη λέξη που του πρέπει μετά τα όσα (δεν) έχει κάνει: Ουστ. Ούτε να τον ρωτήσει γιατί ήθελε αναβολή (μήπως να γινόταν και ο αγώνας μετά τις εκλογές κυρ Πάνο;) ούτε τίποτα. Δώσε μας και τα κλειδιά του κρατικού αυτοκινήτου, που έχει κάψει τόνους βενζίνης πληρωμένης από εμάς για να σε κουβαλάει χωρίς να κάνεις τίποτα άλλο από δηλώσεις, και ψάξε για άλλα κορόιδα. Αλλά τόση προσωπικότητα ο Λουκάς; Και το τουτού και τα μεγαλεία που τα θέλουμε και για μετά;

Υπάρχει και άλλο θέμα με τον Παπαδήμο. Οι ρυθμίσεις που επέτρεψε να γίνουν στα στεγαστικά δάνεια των δημοσίων υπαλλήλων. Είναι γνωστό πως κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι ανάλογα με την υπηρεσία όπου υπηρετούσαν έπαιρναν δάνειο από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και άλλοι, λιγότερο τυχεροί από άλλες πηγές όπως το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και η Εθνική Τράπεζα. Έτσι λοιπόν μια ημέρα του 2011 ο κ. Πρωθυπουργός φροντίζει και ρυθμίζονται άκρως ευνοϊκά οι υποχρεώσεις όσων υπαλλήλων είχαν πάρει το δάνειό τους μέσω του Παρακαταθηκών και χιλιάδες άλλοι έμειναν να παλεύουν με την Εθνική για παράδειγμα, που μάλιστα διαπράττει τον εξής ανήθικο εκβιασμό: Αν θέλεις επαναδιαπραγμάτευση για περισσότερες δόσεις κλπ αλλά είχες την πρόνοια να έχεις επιμείνει σε σταθερό επιτόκιο έρχεται τώρα το αγαθό αυτό ίδρυμα (μα γιατί τους μισούν, απορούν κάποιο τραπεζιτικοί) και σου λέει, για να γίνει επαναδιαπραγμάτευση θα εγκαταλείψεις το καθεστώς του σταθερού επιτοκίου. Θα βγεις δηλαδή γυμνός από κάθε προστασία για να επαναδιαπραγματευτούμε τη θηλιά γύρω από το λαιμό σου. Δεν αναρωτιέμαι τόσο για τον Τραπεζικό Διαμεσολαβητή τι κάνει αλλά γι αυτόν τον Παπαδήμο, λίγο φιλότιμο δεν υπάρχει ώστε ο κόσμος να μην αντιμετωπίζεται τόσο άδικα σε ένα θέμα που το ξέρει τόσο καλά; Και γενικότερα πώς κατάφερε μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κάνει όλα αυτά και μερικοί να νομίζουν ότι είναι και για να τον βάλουν μόνιμα στο σπίτι τους.

Πρέπει λοιπόν να φθάσει στη τελευταία σελίδα του, όσο γίνεται πιο γρήγορα, το παραμύθι για τον Λουκά τον Νίντζα που θα έπαιρνε όποιο κεφάλι βρισκόταν μπροστά του, και άμα λάχει ξανάμπαινε και στο αεροπλάνο να γυρίσει πίσω. Δυστυχώς φαίνεται ότι το εισιτήριό του δεν ήταν μετ’ επιστροφής και αρχίζει τώρα να λιγουρεύεται το πώς θα ξεμείνει πιο αναπαυτικά εδώ στις πλάτες μας κι αυτός. Μπορεί να σκέπτεται μέσα του: Ρε σεις, σηκώνετε τον Πάγκαλο και δεν μπορείτε εμένα;

Και δωσ’ του οι γραμμιτζήδες να προωθούνε τη γραμμή. Φυσικά θα μπορούσε να είχε βγει από χθες και να είχε πει καθαρά και τίμια: Έχω κι άλλα να κάνω, ευχαριστώ δεν θα συνεχίσω. Και εγώ θα είχα να του γράψω πολύ λιγότερα.

του Άλκη Γαλδαδά

via protagon.gr