Μετά τα τρία πρώτα λεπτά της παράστασης, ένας μεσήλικας πρόσεξε τον μουσικό. Επιβράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός να προλάβει το τρένο.
Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο. Μια γυναίκα έριξε μερικά κέρματα χωρίς να σταματήσει και συνέχισε το δρόμο της.
Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος ακούμπησε στον τοίχο για να τον ακούσει μα αμέσως κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. Προφανώς βιαζότανε.
Αυτός που έδωσε τη μεγαλύτερη προσοχή, ήταν ένα τρίχρονο αγόρι. Η μητέρα του τον τραβολογούσε αλλά το παιδί σταμάτησε για να παρατηρήσει τον βιολιστή. Η γυναίκα, εμφανώς αγχωμένη, τράβηξε το παιδί δυνατά, το οποίο και αναγκάστηκε να συνεχίσει να περπατά γυρνώντας το κεφάλι του συνέχεια για να κοιτάει τον βιολιστή. Αυτό συνέβη και με πολλά άλλα παιδιά. Όλοι οι γονείς, χωρίς εξαίρεση, τα ανάγκασαν να προχωρήσουν.
Στα 45 λεπτά της παράστασης, μόνο 6 άτομα σταμάτησαν και χάζεψαν τον βιολιστή. Περίπου 20 του δώσανε χρήματα συνεχίζοντας να περπατάν στον κανονικό ρυθμό τους. Μάζεψε 32 δολάρια. Όταν τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού, κανείς δεν το παρατήρησε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.
Κανείς δεν το ήξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελ, ένας από τους κορυφαίους μουσικούς του κόσμου. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ, με ένα βιολί αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Δύο ημέρες πριν από την παράστασή του στο μετρό, η κανόνικη παράσταση του Τζόσουα Μπελ σε θέατρο στη Βοστώνη βγήκε sold out και το εισιτήριο κατά μέσο όρο κόστιζε 100 δολάρια.
Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία. Η παράσταση αυτή διοργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος ενός κοινωνικού πειράματος σχετικά με την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Οι όροι του πειράματος ήταν οι εξής: Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα. Αντιλαμβανόμαστε την ομορφιά; Σταματάμε για να εκτιμήσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε έναν απρόσμενο χώρο;
Ένα συμπέρασμα από αυτή την εμπειρία θα μπορούσε να είναι το ακόλουθο. Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο, να παίζει την καλύτερη μουσική που έχει γραφτεί ποτέ, πόσα άλλα πράγματα χάνουμε;
via theinsider.gr
