Το κομμάτι από την Ομόνοια μέχρι την ΑΣΟΕΕ, είναι εκείνο που αν είχε στόμα που λένε, θα είχε να διηγηθεί πράγματα που κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να το κάνει. Το τι «βλέπει» και βιώνει μέρα-νύχτα αυτή η περιοχή, δεν μπορεί να περιγραφεί με αυτές τις λίγες γραμμές αλλά ούτε και με αρκετές περισσότερες. Δίπλα ακριβώς από το Πολυτεχνείο, στην οδό - πεζόδρομο-παρκάκι Τοσίτσα που το χωρίζει με το Μουσείο, γίνεται εδώ και χρόνια το παζάρι των ναρκωτικών. Μέρα μεσημέρι, σμήνη σερνόμενων και αξιοθρήνητων υπάρξεων, που απλώς αναπνέουν για να πάρουν τη δόση τους, περιφέρονται σαν φαντάσματα σε λίγα τετραγωνικά και σκουντουφλάνε μεταξύ τους αλλά και με τους εμπόρους του ίδιου του θανάτου τους. Περιοδικά η αστυνομία τους απομακρύνει για να επανέλθουν σερνόμενοι ξανά. Δίπλα τους τελευταία έχουν προστεθεί και πωλητές λαθραίων τσιγάρων. Αυτά τα προμηθεύονται (και) υγιείς άνθρωποι.
Τα μαγαζιά της Πατησίων έχουν αλλάξει όψη ολοσχερώς . Το άλλοτε «καλό» κομμάτι, από τη συμβολή με την Αλεξάνδρας ως την Πλατεία Αμερικής, είτε έχει «διακοσμηθεί» με τους μικροπωλητές των «μαϊμού» λαθραίων προϊόντων, που τελευταία περιέργως εξαφανίζονται για μεγάλα διαστήματα, είτε έχουν κλείσει και έχουν μείνει θλιβερά κουφάρια, είτε έχουν αλλάξει προσανατολισμό. Βρίθει πια η οδός, όπως άλλωστε όλη η Ελλάδα, από κίτρινες βιτρίνες «μαγαζιά» που «αγοράζουν χρυσό με μετρητά». Μια κανονική «μόδα» Κατοχής. Τα δυο «ντεσού» που είδα τελευταία: ένας νεαρός που δείχνει ζητιάνος, με μια ηλικιωμένη κυρία με πράσινο παλτό, απομεινάρη μιας ξεπερασμένης και νοσταλγικής εποχής, κάθονται αγκαλισμένοι στα σκαλιά μιας πολυκατοικίας, σαν ζωντανό μνημείο. Και το δεύτερο, το αυτοκίνητο ενός ρασοφόρου, που σταμάτησε στη λεωφορειολωρίδα, βγήκε από αυτό μια νεαρή μαύρη κοπέλα, αγόρασε ένα κουτί προφυλακτικά και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση.
Η πάλαι ποτέ παραδοσιακή Πλατεία Αμερικής με τα καφενεία, στην οποία κάποτε μαζεύονταν άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων, δεν «ζει» πια και στη θέση της υπάρχει ένα μέρος που κινούνται μόνο οι θαρραλέοι. Και αυτοί, μόνο την ημέρα… Από κει και πέρα, και όσο πας προς Κολιάτσου και Ηλεκτρικό Σταθμό, η Πατησίων τη μέρα ζει στο χάος και τη νύχτα ακροβατεί ανάμεσα σε πορνεία κι τρόμο. Θα’θελα να μη γράψω αυτά αλλά καλύτερα νέα δεν υπάρχουν. Προς το παρόν η Πατησίων ζει (σ)το δράμα της
του Niko Ago
via protagon.gr
