Η ευρωκρίση και τα εθνικά κοινοβούλια είναι κυρίαρχο θέμα στον γερμανικό τύπο. Η διαχείριση του χρέους στην ευρωζώνη περνά από αλλαγές στην κυριαρχία των χωρών-μελών της ΕΕ. Μήπως είναι η ώρα για τις ΗΠ της Ευρώπης;
Η είδηση για την αναμενόμενη συγχώνευση της Alpha Bank και Eurobank αναφέρεται σε όλες τις γερμανικές εφημερίδες. Να ξεκινήσουμε από αυτήν. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Γκερντ Χέλερ με τίτλο «Με ενωμένες δυνάμεις» στην εφημερίδα Tagesspiegel:
«Η κρίση χρέους επιταχύνει την διαδικασία σύγκλισης στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Με τη συγχώνευση μπορούν τα δύο χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους και να διαχειριστούν καλύτερα το πρόβλημα ρευστότητας.
Οι ελληνικές τράπεζες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας λόγω της άθλιας πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας. Έτσι εξαρτάται ουσιαστικά η αναχρηματοδότηση και διαχείριση των πιστώσεών τους σχεδόν αποκλειστικά από την ΕΚΤ και από τις ενέσεις ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδας…»
«Στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα οι δύο ελληνικές τράπεζες καταλαμβάνουν την 25η θέση. Στην Ελλάδα η Eurobank και η Alpha Bank κατέχουν τη 2η και 3η θέση αντιστοίχως, διαθέτουν γύρω στα 850 παραρτήματα, και ελέγχουν και δύο μαζί το 30% από το τραπεζικό μερίδιο αγοράς. Επίσης οι δύο τράπεζες διαθέτουν 1600 παραρτήματα στις βαλκανικές χώρες και την Τουρκία και απασχολούν γύρω στους 38.000 εργαζόμενους.»
Πόσο βοηθά τη διαχείριση της κρίσης από τους Ευρωπαίους ηγέτες;
Η συζήτηση για την ευρωκρίση και την διαχείρισή της από την γερμανική κυβέρνηση συνεχίζεται καθώς την μεθεπόμενη εβδομάδα αρχίζει στη βουλή η συζήτηση για την έγκριση του 2ου πακέτου προς την Ελλάδα.
Στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung εκτιμά ότι η Ευρώπη κάνει σοβαρά βήματα για την έξοδό της από την κρίση: «Η Ισπανία θέλει να θεσμοθετήσει συνταγματικά το χρεόφρενο, η Γαλλία συζητά για τον ‘χρυσό κανόνα’, η Ιταλία με αστραπιαία ταχύτητα δρομολόγησε ήδη δύο πακέτα περικοπών και η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία κάνουν τόσο δραστικές περικοπές, ώστε οι πολίτες όχι μόνον το νιώθουν επώδυνα στην καθημερινότητά τους, αλλά και αντιδρούν. Φαίνεται επομένως ότι η νέα κουλτούρα σταθερότητας στην Ευρώπη είναι κάτι παραπάνω από στάχτη στα μάτια ή απλές υποσχέσεις…»
Επίσης η εφημερίδα επισημαίνει ότι η κρίση και η εντατικοποίηση της συνεργασίας στην ευρωζώνη παγιώνει «με μεγαλύτερη σαφήνεια την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων. Στην πραγματικότητα οι χώρες της Ευρώπης ακολουθούσαν πάντα διαφορετική ταχύτητα στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μετά την οικονομική κρίση όμως οι διαφορές αυτές φαίνονται πιο ξεκάθαρα….Η κρίση ενίσχυσε εξάλλου και τον ρόλο των Ευρωπαίων ηγετών των χωρών-μελών, πόσο μάλλον που η Συνθήκη της Λισαβόνας τους δίνει διευρυμένα καθήκοντα σε εποχές κρίσης. Αυτοί είναι που αποφασίζουν πότε και επί πόσο θα διευρυνθούν τα ευρωπακέτα διάσωσης. Ας μην λησμονούμε ότι τελικά οι φορολογούμενοι της κάθε χώρας είναι αυτοί που θα βάλουν στην έσχατη περίπτωση το χέρι στην τσέπη.»
Μόνον μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία μπορεί να αντιμετωπίσει ριζικά την κρίση
«Γερμανοί ενωθείτε! – Η έκκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν είναι πια φαντασία, αλλά η μοναδική διέξοδος από την κρίση», σημειώνει σε ανάλυσή της η γερμανική έκδοση των Financial Times (Αντρέας Τέισεν): «Οι χώρες της ΕΕ χρειάζονται κοινή οικονομική, δημοσιονομική και φορολογική πολιτική για να μπορεί να λειτουργήσει σωστά το ευρώ. Αυτό το δήλωσαν πρόσφατα και οι Μέρκελ και Σαρκοζί.
Αλλά μπορούν να αισθανθούν αυτές τις συζητήσεις οι Έλληνες, οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί σαν δημοκρατική διαδικασία; Ή μήπως πρέπει να το εκλάβουν σαν γερμανογαλλική υπαγόρευση; Να εναντιωθούν σε αυτή τη δρομολόγηση δεν είναι πια δυνατόν, διότι εξαρτώνται από τον ορό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και από την καλή θέληση των ‘εγγυητριών’ χωρών. Όμως έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να συμπαθήσουν την ΕΕ και την ευρωζώνη οι Έλληνες ή οι Πορτογάλοι. Γι’ αυτό είναι πια καιρός το ευρώ να χάσει τον ειδικό καθεστώς που έχει και να γίνει αυτό που είναι όλα τα νομίσματα στο κόσμο: η νομισματική μονάδα ενός κράτους.»
«Η ΕΕ πρέπει να εξελιχθεί σε ενιαίο κράτος, σε ένα κράτος που θα λειτουργεί σαν ομοσπονδία, όπου η Γερμανία ή το Βέλγιο θα είναι απλά ομόσπονδα κρατίδια με τη βουλή τους, την κυβέρνησή τους, τις φορολογίες τους, τους νόμους τους. Θα υπάρχει κεντρική κυβέρνηση που θα ελέγχεται από το ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα έχει τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα, εξουσίες και δυνατότητες που έχει σήμερα η γερμανική βουλή».Ο αναλυτής καταλήγει ότι η σύσταση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους είναι ρεαλιστική, αρκεί να τολμήσουν οι Γερμανοί: «Η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης δεν είναι καινούργια, αλλά ούτε είναι πια ουτοπία. Τώρα συνιστά αναγκαιότητα. Ήδη μια σειρά Γερμανών πολιτικών αρχίζουν να το συζητούν. Η κ. Μέρκελ οφείλει να τολμήσει την υλοποίηση της ιδέας…Η ευρωκρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μακροπρόθεσμα χωρίς τις ΗΠ της Ευρώπης. Κυρία Μέρκελ ταχθείτε επικεφαλής του κινήματος της σύστασης των ευρωπαϊκών ΗΠ. Τολμείστε και εσείς και οι Γερμανοί.»
