Ο ξένος τύπος, πάντως, σήμερα μοιάζει να αφομοιώνει την ιδέα της χορήγησης νέου πακέτου δανειακής βοήθειας στην Ελλάδα βάσει του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, προεξοφλώντας εμμέσως την ευτυχή κατάληξη της σημερινής συνάντησης Παπανδρέου-Γιούνκερ και - κυρίως - την υπέρβαση των ενστάσεων του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά την εκταμίευση των 12 δισ. ευρώ που του αναλογούν στο πλαίσιο της 5ης δόσης του περυσινού δανείου των 110 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε ως αρωγή προς την Ελλάδα.
Οι περιβόητες αγορές, πάντως, δεν φαίνονται να πανικοβάλλονται από την υποβάθμιση της Εθνικής, της Eurobank, της Alpha Bank, της Πειραιώς, της Αγροτικής, της Τράπεζας Αττικής, της Εμπορικής και της Γενικής Τράπεζας - ουσιαστικά ολόκληρου του ελληνικού τραπεζικού συστήματος - από τη Moody's. Η απόδοση του διετούς ομολόγου της ελληνικής κυβέρνησης αυξήθηκε μεν κατά 10 μονάδες βάσης στο 24,65%, αλλά η απόδοση του 10ετούς μειώθηκε κατά 3 μονάδες βάσης στο 16,23%.
Εν τω μεταξύ, οι τενόροι της ελληνικής και ευρωπαϊκής καταστροφής χαμηλώνουν σήμερα τις πτωχευτικές κορόνες τους. Το θέμα της ελληνικής κρίσης χρέους σε γενικές γραμμές απουσιάζει από τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου. Αλλά και όπου εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί η Ελλάδα, ο ρόλος της δεν μοιάζει με το ρόλο του εκπεσόντος Χρυσοδάκτυλου ή εν πάση περιπτώσει με ρόλο «κακού» χολυγουντιανής παραγωγής.
Στο Bloomberg, για παράδειγμα, κυριαρχεί σήμερα το πρωί ανάλυση του Τζον Γκλόβερ και της Εμμα Κάρλτον που ξεκινά ως εξής: «Οι κάτοιχοι ελληνικού χρέους ίσως λάβουν μια προσφορά που δεν θα μπορέσουν να αρνηθούν. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λέγεται ότι υποστηρίζει ένα σχέδιο αντικατάστασης των ελληνικών ομολόγων που ωριμάζουν με νέα, μακράς διαρκείας». Πρόκειται για την ιδέα να εφαρμοστεί η Πρωτοβουλία της Βιέννης, που είχε εφαρμοστεί στην Ανατολική Ευρώπη την περασμένη δεκαετία, αναφέρει το πρακτορείο.
Οι αρθρογράφοι ξεκαθαρίζουν ότι αν η οποιαδήποτε συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών στην επιμήκυνση ή οιαδήποτε αλλαγή status των ομολόγων που κατέχουν είναι οικειοθελής, τότε ο εκδώσας τα ομόλογα δεν μπορεί να θεωρηθεί χρεοκοπημένος. Και εξηγούν ότι τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν το Δεκέμβριο διαπραγματεύονται σήμερα στο 89% της αξίας τους. Αυτά που λήγουν λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, διαπραγματεύονται στο 67% της αξίας τους, κάτι που υποδηλώνει ότι οι επενδυτές δεν περιμένουν να πληρωθούν στο σύνολο της επένδυσής τους.
Η ΕΚΤ θα προσπαθήσει να πείσει τους επενδυτές στη λήξη των ομολόγων που κατέχουν να αγοράσουν άλλα μακράς διαρκείας και έτσι να ανανεώσουν το χρόνο της επένδυσής τους χωρίς να δεχθούν κανένα «κούρεμα». Το σύστημα αυτό θα εξασφαλίσει ρευστότητα στην Ελλάδα και δεν θα αναγκάσει άλλες κυβερνήσεις να στηρίξουν και πάλι τις τράπεζές τους, αφού δεν θα χάσουν από τις επενδύσεις τους στα ελληνικά χρεόγραφα, σημειώνουν οι αναλυτές που φιλοξενούνται στο ρεπορτάζ του Bloomberg. Η προοπτική να αποφευχθεί ο κίνδυνος νέων πακέτων αρωγής των κυβερνήσεων (με χρήματα των φορολογουμένων) προς τις τράπεζες, προοιωνίζεται και πολιτικές πιέσεις προς την κατεύθυνση της εθελούσιας από τους πιστωτές επιμήκυνσης του ελληνικού χρέους, αναφέρουν οι πληροφορίες του Bloomberg.
Πρόκειται για μια στροφή 180 μοιρών στη «γραμμή», τρόπος ειπείν, του αμερικανικού πρακτορείου, το οποίο μόλις χθες δημοσίευε ένα απίστευτα ακροβατικό άρθρο του ίδιου συντάκτη μάλιστα, του Τζον Κλόβερ, που έχει ενδιαφέρον να ασχοληθεί κανείς μαζί της.
Με αφορμή την υποβάθμιση του ελληνικού χρέους από τη Moody's, ο Κλόβερ ασχολείται με μελέτη της λονδρέζικης χρηματιστηριακής εταιρείας Evolution Securities Ltd, η οποία μέτρησε ότι η πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδας καταρρέει με ταχύτητα 30 φορές μεγαλύτερη από το μέσον όρο άλλων κρατών, κάτι που πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες να πτωχεύσει πάραυτα η χώρα.
Τυπικά χρειάζεται να παρέλθουν 15.741 ημέρες για να διανύσει η πιστοληπτική αξιολόγηση μιας χώρας τη διαδρομή από το Α2 στο Caa1. Η Ελλάδα, όμως, διήνυσε την απόσταση αυτή μόνο σε 526 ημέρες (από το Δεκέμβριο του 2009 που ξεκίνησε το γαϊτανάκι των υποβαθμίσεων). «Στατιστικώς, όσο ταχύτερα πέφτει η αξιολόγησή του τόσο πιθανότερο είναι κάποιος να πτωχεύσει», αναφέρει αναλυτής της Evolution στο ρεπορτάζ του Bloomberg.
Ο Γκλόβερ βεβαίως δεν ερωτά τον αναλυτή της Evolution πόσες και ποιες χώρες ή επιχειρήσεις που εκδίδουν ομόλογα και πτώχευσαν έλαβαν υπόψη τους οι ερευνητές της χρηματιστηριακής εταιρείας για να υπολογίσουν ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω από 43 χρόνια (τόσα αντιστοιχούν στις 15.741 ημέρες) για να πέσει κανείς από το Α2 στο Caa1 και να συμπεράνουν εν τέλει ότι «στατιστικώς όσο γρηγορότερα υποβαθμίζεσαι τόσο πιθανότερο είναι να πτωχεύσεις». Θα έλεγε κανείς ότι παρόμοια δημοσιεύματα μετατρέπουν και τον πλέον καλόπιστο αναγνώστη σε συνωμοσιολόγο.
