Εξαντλημένοι, απελπισμένοι, εγκλωβισμένοι σε βάθος 600 μέτρων κάτω από τη γη, οι 33 ανθρακωρύχοι της Χιλής που σώθηκαν ως εκ θαύματος το περασμένο φθινόπωρο αφού έζησαν επί 69 ημέρες στριμωγμένοι σε μια στοά του ορυχείου τους που κατέρρευσε, σκέφτονταν αρχικά, πριν τον εντοπισμό τους, να θέσουν τέλος στη ζωή τους, ενώ η πείνα τους ωθούσε να σκέφτονται ακόμη και τον κανιβαλισμό, αποκαλύπτει το βιβλίο του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζόναθαν Φράνκλιν, που μόλις κυκλοφόρησε.
Τις 16 πρώτες ημέρες μετά το δυστύχημα στο ορυχείο, οι 33 άνδρες επέζησαν τρώγοντας μικρές μερίδες τόνου. Σχεδόν όλοι σήμερα υποφέρουν από μετατραυματικά ψυχολογικά προβλήματα, εξηγεί ο Φράνκλιν στο βιβλίο του "33 Άνδρες".
"Με τροφή ή όχι, έλεγα στον εαυτό του ότι θα βγω από κει", δήλωσε ο Μάριο Σεπουλβέδα, ο δεύτερος ανθρακωρύχος που απεγκλωβίστηκε από το ορυχείο του Σαν Χοσέ, μιλώντας στην εκπομπή "60 λεπτά" του καναλιού CBS. "Πώς; Αναρωτιόμουν ποιος θα ήταν ο πρώτος που θα έχανε τις αισθήσεις του και πώς θα μπορούσα να τον φάω. Σας διαβεβαιώνω ότι αυτό δεν με τάραζε. Δεν με φόβιζε", πρόσθεσε.
"Μου είπαν ότι είχαν έτοιμο ένα πριόνι και μια κατσαρόλα" για την περίπτωση που θα το έκαναν πράξη, εξήγησε ο Τζόναθαν Φράνκλιν, ο οποίος πήρε συνεντεύξεις από όλους τους ανθρακωρύχους.
Όμως τη 17η ημέρα οι διασώστες κατάφεραν να τους εντοπίσουν και άρχισαν να τους στέλνουν τρόφιμα.
Ο Βίκτορ Σαμόρα αφηγήθηκε πώς ο ίδιος και οι συνάδελφοί του έζησαν στιγμές βαθιάς απελπισίας, τόσο που σκέφτονταν την αυτοκτονία: "Αν επρόκειτο να συνεχίσουμε να υποφέρουμε, σκεφτόμασταν ότι θα μπορούσαμε να θέσουμε σε λειτουργία τη μηχανή και να τελειώνουμε με μονοξείδιο του άνθρακα". Δεν το έβλεπαν όμως σαν αυτοκτονία αλλά σαν λύτρωση: "Θα γινόταν για να σταματήσουμε να υποφέρουμε. Έτσι κι αλλιώς, θα πεθαίναμε", είπε.
