Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Ο δρόμος (για την πλατεία) είχε την δική του ιστορία (video)

Η πλατεία ήταν γεμάτη πριν από πολλά χρόνια. Τότε που το αίτημα της Δημοκρατίας ήταν κυρίαρχο. Με ανθρώπους με ιδέες, με όνειρα, με αγωνία. Στη συνέχεια οι πλατείες γέμισαν με πλαστικά κομματικά σημαιάκια. Γίναμε από πολιτικά όντα κομματικοί οπαδοί. Και ξαφνικά άδειασαν οι πλατείες, όπως «άδειασαν» και οι άνθρωποι.





Πήγαμε στο «πάμε πλατεία!». Μια πλατεία που στέγαζε την καλοπέρασή μας, τον ευδαιμονισμό, την επίδειξη, την ελαφρότητα. Τα όνειρα έγιναν πιο χειροπιαστά. Χωρούσαν στο τραπεζάκι του καφέ της πλατείας. Ένα κινητό, ακριβά τσιγάρα, πορτοφόλι με πιστωτικές κάρτες. Στις πλατείες μπήκαν οι οθόνες με πλάσμα, πάρκαραν ακριβά αυτοκίνητα και γίνονταν συναυλίες με ποπ τραγούδια.

Και ξαφνικά οι πλατείες άλλαξαν και πάλι. Γέμισαν με ανθρώπους, οργή, συνθήματα και αιτήματα.

Τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα;
Τι σήκωσε τους Έλληνες από τους καναπέδες τους και τους ώθησε να γεμίσουν τις πλατείες;
Οι πολίτες υιοθετούν το «απολιτίκ» στις δράσεις τους ή αντιδρούν με πολιτική διαύγεια στην κομματικοποίηση των ιδεών τους;

Πρόκειται για σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης που κάποτε ήταν η σωτηρία μας ή σύγκρουση με το παρελθόν μας και ίσως με τον εαυτό μας;
Το «Κουτί της Πανδώρας» πάει στις πλατείες του παρόντος μας, τις συγκρίνει με τις πλατείες των προηγούμενων δεκαετιών και καταγράφει την αγανάκτηση που γράφει Ιστορία.


Ο δρόμος (για την πλατεία) είχε την δική του ιστορία from Kouti Pandoras on Vimeo.