Ποια εικόνα θα αποκόμιζαν, άραγε, ο Τόμσεν και η παρέα του στην τρόικα, αν έβλεπαν τις ατέλειωτες ουρές στους εθνικούς δρόμους (με την ακριβότερη βενζίνη στην Ευρώπη!); Αν κοίταζαν τις γεμάτες καφετέριες (με τον ακριβότερο καφέ στην Ευρώπη!); Τι θα σκέφτονταν, άραγε, αν έβλεπαν τους μισοάδειους δρόμους της πρωτεύουσας την Τρίτη του Πάσχα, εργάσιμη (υποτίθεται…) ημέρα;
Είναι τρελοί αυτοί οι χρεοκοπημένοι Έλληνες; Ή απλώς βγάζουν τη γλώσσα τους στην κρίση έχοντας ακόμη κεκτημένη ταχύτητα από το «χαλαρό» παρελθόν και αρνούνται να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση; Μήπως παίρνουν παράδειγμα από τους πολιτικούς ταγούς τους; Αν δεν κάνουμε λάθος ουδείς έμεινε πασχαλιάτικα στο κλεινόν άστυ, για να δώσει το μέτρο της λιτότητας, έστω τηρώντας τα προσχήματα.
Το πολιτικό προσωπικό φλυαρεί περί την κρίση, αλλά η συμπεριφορά του άλλα δείχνει. Οι υπουργοί διαφωνούν μεταξύ τους για καίρια ζητήματα κυβερνητικής πολιτικής και ο πρωθυπουργός απλώς προεδρεύει. Και οι της αντιπολίτευσης ανταλλάσσουν μπηχτές για το πόσο ευεργετική ή εγκληματική ήταν η απογραφή που έκανε ο Αλογοσκούφης το 2004!
Καμιά αίσθηση του επείγοντος οι μεν, στο μικροκομματικό τους κόσμο οι δε. Γιατί, λοιπόν, να τους πάρουν στα σοβαρά οι πολίτες; Παρόλα αυτά ο λογαριασμός έρχεται (αυτός που έχει έρθει μέχρι στιγμής είναι μάλλον ήπιος) και θα δούμε ποιοι θα τον πληρώσουν πρώτοι. Σίγουρα, πάντως, δεν θα είναι οι της τρόικας, τους οποίους κατατροπώσαμε αυτές τις μέρες….
