του Άλκη Γαλδαδά
Το δικό μου μυαλό έχει νερουλιάσει τόσο και δεν μπορεί να παρακολουθήσει τα μικρά και τα μεγάλα που συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή; Είναι οι Έλληνες πολιτικοί τόσο έξυπνοι που έχουν ξεφύγει εντελώς από τις προδιαγραφές του υπόλοιπου πληθυσμού; Και ποιος θα βγει χαμένος από όλες αυτές τις αναντιστοιχίες; Μήπως εγώ, σε κάθε περίπτωση;
Στις 17.4. 2012 στο protagon.gr με τίτλο: «Να μπει και η Χρυσή Αυγή στη Βουλή» είχα εκφράσει μεταξύ άλλων την άποψη: «να μπουν κι οι Παναγιώταροι (δηλ. τα μέλη της Χρυσής Αυγής) στο Κοινοβούλιο για να τους γνωρίσουν καλά κυρίως εκείνοι που τους ψήφισαν, σπρωγμένοι από την αγανάκτηση για το «far niente» των πολιτικών…Να ακούσουν τη γνώμη τους και για άλλα θέματα εκτός από τους μετανάστες». Με κεντρική ιδέα το να βγουν στο φως επιτέλους, να καταλάβουν όλοι για τι πρόκειται και έτσι να «καούν» τα υπερβολικά για το ειδικό τους πολιτικό βάρος, ποσοστά που φαινόταν να δρέπουν. Πήγαν λοιπόν πολύ καλά οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής στις εκλογές και όπως ξέρουμε πριν καν πατήσουν τα πόδια τους στο μαρμάρινο προαύλιο της Βουλής, με το που άνοιξαν τα στόματά τους, κατρακύλησαν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις στο μισό. Τώρα όμως προβλέπω, και δεν χρειάζεται μεγάλη εξυπνάδα για να το κάνεις αυτό, ότι θ’ αρχίσουν ν’ ανεβαίνουν ξανά. Εξ' αιτίας του αποκλεισμού τους από τις σημερινές διεργασίες στο Προεδρικό μέγαρο.
Πρώτα ο κ. Αλέξης Τσίπρας απαίτησε να μην κληθεί η Χρυσή Αυγή. Αν είχε λίγο μυαλό θα απαιτούσε το αντίθετο. Είναι δυνατόν ένα κόμμα κοινοβουλευτικό να θέλει να αποκλείεται κάποιο άλλο με νόμιμα εκλεγμένους εκπροσώπους; Σκέφθηκε άραγε τι πληγή ανοίγει; Ακόμη και αν τα μέλη του δηλώνουν ότι για πρωινό πίνουν ανθρώπινο αίμα δεν νομιμοποιείται ο αποκλεισμός τους. Ακόμη χειρότερο όμως είναι το ατόπημα του κ. Παπούλια, που δέχθηκε να μην συμμετέχει σήμερα ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής. Ξέχασε πως πίσω του συντάχθηκαν μόλις χθες πάνω από 400.000 χιλιάδες ψηφοφόροι; Για να το θέσω ωμά το θέμα: Οι σύμβουλοί του πρέπει να τσακιστούν να του υποδείξουν σήμερα το πρωί κιόλας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να καλέσει και τη Χρυσή Αυγή, άσχετα από το τι του έχει δηλώσει ο κ. Μιχαλολιάκος στη συνάντησή τους.
Ας πάμε όμως και στους δημοσιογράφους που καλύπτουν τα γεγονότα στο Προεδρικό Μέγαρο. Το ότι κάθισαν στο πάτωμα κατά την είσοδο του κ. Μιχαλολιάκου δεν θα το κρίνω εγώ κατά πόσο αυτό ήταν εύστοχο ή όχι. Το ότι έδωσαν την αφορμή στη Χρυσή Αυγή να τους «βουλώσει» με την απάντησή της ότι έτσι έχουν μάθει να είναι και να έρπουν, ας το αξιολογήσουν μόνοι τους. Εγώ κρατώ δυο πράγματα. Το ότι μετά το περίφημο «εγέρθητω» μόνο μια γυναίκα-δημοσιογράφος ακούστηκε να διαμαρτύρεται και το ότι κατά την έξοδο του κ. Μιχαλολιάκου αρνήθηκαν να τον πλησιάσουν, να του δώσουν μικρόφωνο και να του κάνουν ερωτήσεις. Τι κατάφεραν με αυτό; Να δείξουν σε όλους τους τηλεθεατές ότι απομονώνουν έναν νόμιμα εκλεγμένο εκπρόσωπο χιλιάδων ανθρώπων. Καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι συσπειρώνουν ξανά τους ευκαιριακούς ψηφοφόρους τη Χρυσής Αυγής; Μάλλον όχι. Μόνον οι επόμενες δημοσκοπήσεις νομίζω θα τους κάνουν να το καταλάβουν…
Όσο για τους υπόλοιπους αρχηγούς, δίνουν ρεσιτάλ τακτικισμού λες και παίζουν πρέφα σε συνοικιακό καφενείο. Ο κ. Κουβέλης έκανε τη δήλωση της εβδομάδας: Μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων θα ήταν ήττα της πολιτικής. Πρέπει νομίζω κάποιος εκεί κοντά του να σκουντήσει τον κυρ-Φώτη να ξυπνήσει μήπως και αντιληφθεί ότι η πολιτική και οι πολιτικοί έχουν ηττηθεί εδώ και καιρό στη Ελλάδα. Καταλαβαίνω επίσης την αγωνία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αποφύγουν τις εκλογές και τη συντριβή. Επίσης και την αγωνία του κ. Καμένου που έχει θέσει μερικούς ανέφικτους αυτή τη στιγμή όρους, όπως η τακτοποίηση της ΑΟΖ τώρα, αλλά και βλακώδεις όρους όπως τα σχετικά με την Τράπεζα της Ελλάδας, προσδοκώντας να γίνει και αυτός για λίγο πρωταγωνιστής.
Στο νου μου έρχεται για την περίσταση μόνο μια τουρκική παροιμία: «Αυτός που πνίγεται αγκαλιάζει και το φίδι μήπως και σωθεί». Ή μήπως εγώ δεν στέκω καλά στα μυαλά μου;
via protagon.gr
