...«κυβέρνηση Παπανδρέου» είτε «κυβέρνηση Παπαδήμου» είτε πιθανώς αύριο «κυβέρνηση Σαμαρά», έδειξε και συνεχίζει να δείχνει μια εκπληκτική αντοχή και δυνατότητα να υπερασπίζεται τα κεκτημένα του. Εννοείται ότι στο σύστημα αυτό ανήκουν όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένου του ΚΚΕ και του Συνασπισμού.
Από την πρώτη ημέρα πριν από δυο περίπου έτη που ξεκίνησε η κρίση μέχρι σήμερα, το ντόπιο πολιτικό σύστημα είχε ένα και μοναδικό στόχο: όπως είχε δηλώσει ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του πελατειοκρατικού παλαιοκομματισμού Δημήτρης Ρέππας, ο στόχος ήταν «να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος». Αυτός ήταν ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου και αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα όλες οι ενέργειες αποσκοπούν στο πώς να αποφευχθούν οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Έτσι ένα πρόβλημα το οποίο θα ήταν σήμερα λυμένο αν ο Παπανδρέου από την πρώτη ημέρας της κρίσης απέλυε 300 χιλιάδες αργόμισθους ρουσφετολογικά διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους, σήμερα έχει γίνει ένα τεράστιο πρόβλημα που θα καταδικάσει την χώρα σε ένα μαρασμό που θα διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες.
Έτσι έχουμε φτάσει στο εκπληκτικό σήμερα σημείο ότι σε μια χώρα της οποίας η κρίσης προέρχεται κατά 90% από κρατικά ελλείμματα και κρατικό δανεισμό, μια χώρα που έχει τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση –σε αυτή την χώρα δεν έχει απολυθεί ούτε ένας (αριθμός 1) κομματικός εγκάθετος ενώ έχουν απολυθεί 800 χιλιάδες δύσμοιροι ιδιωτικοί υπάλληλοι που σε τελική ανάλυση δεν είχαν καμιά σχέση με την κρίση! Η πιο πρόσφατη ένδειξη του ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια ακόμη προσπάθεια διάσωσης του πελατειακού συστήματος, αποτελεί η πρόσφατη απόφαση της αύξησης των τιμολογίων της ΔΕΗ: Προκειμένου να διατηρήσει τους κομματικούς στρατούς που λυμαίνονται την επιχείρηση, η κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση των τιμολογίων αντί να προχωρήσει σε απολύσεις και ιδιωτικοποίηση. (Είναι γεγονός ότι η ΔΗΜΣΥΜ κατήγγειλε αυτή την πρακτική όμως διερωτάται κανείς σε ποιό βαθμοί οι ενστάσεις αυτές είναι αξιόπιστες όταν το κόμμα συνεχίζει να στηρίζει την παρούσα κυβέρνηση)
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μέλλον για την Ελλάδα; Ασφαλώς όχι. Θα έλεγα μάλλον ότι το πρόβλημα όσο περνάει ο χρόνος θα επιδεινώνεται καθώς όλοι όσοι θα θέλουν να δοκιμάσουν τις ικανότητες και τις ιδέες τους θα φεύγουν κατά κύματα από την Ελλάδα. Έτσι και η τελευταία πληθυσμιακή ομάδα που πιθανώς να μπορούσε να ασκήσει κάποια πίεση για αλλαγή δεν θα υπάρχει πια.
Σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο 2012!
Από την πρώτη ημέρα πριν από δυο περίπου έτη που ξεκίνησε η κρίση μέχρι σήμερα, το ντόπιο πολιτικό σύστημα είχε ένα και μοναδικό στόχο: όπως είχε δηλώσει ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του πελατειοκρατικού παλαιοκομματισμού Δημήτρης Ρέππας, ο στόχος ήταν «να μην απολυθεί ούτε ένας δημόσιος υπάλληλος». Αυτός ήταν ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου και αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης Παπαδήμου. Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα όλες οι ενέργειες αποσκοπούν στο πώς να αποφευχθούν οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Έτσι ένα πρόβλημα το οποίο θα ήταν σήμερα λυμένο αν ο Παπανδρέου από την πρώτη ημέρας της κρίσης απέλυε 300 χιλιάδες αργόμισθους ρουσφετολογικά διορισμένους δημοσίους υπαλλήλους, σήμερα έχει γίνει ένα τεράστιο πρόβλημα που θα καταδικάσει την χώρα σε ένα μαρασμό που θα διαρκέσει για αρκετές δεκαετίες.
Έτσι έχουμε φτάσει στο εκπληκτικό σήμερα σημείο ότι σε μια χώρα της οποίας η κρίσης προέρχεται κατά 90% από κρατικά ελλείμματα και κρατικό δανεισμό, μια χώρα που έχει τον πιο διεφθαρμένο δημόσιο τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση –σε αυτή την χώρα δεν έχει απολυθεί ούτε ένας (αριθμός 1) κομματικός εγκάθετος ενώ έχουν απολυθεί 800 χιλιάδες δύσμοιροι ιδιωτικοί υπάλληλοι που σε τελική ανάλυση δεν είχαν καμιά σχέση με την κρίση! Η πιο πρόσφατη ένδειξη του ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια ακόμη προσπάθεια διάσωσης του πελατειακού συστήματος, αποτελεί η πρόσφατη απόφαση της αύξησης των τιμολογίων της ΔΕΗ: Προκειμένου να διατηρήσει τους κομματικούς στρατούς που λυμαίνονται την επιχείρηση, η κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση των τιμολογίων αντί να προχωρήσει σε απολύσεις και ιδιωτικοποίηση. (Είναι γεγονός ότι η ΔΗΜΣΥΜ κατήγγειλε αυτή την πρακτική όμως διερωτάται κανείς σε ποιό βαθμοί οι ενστάσεις αυτές είναι αξιόπιστες όταν το κόμμα συνεχίζει να στηρίζει την παρούσα κυβέρνηση)
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα μέλλον για την Ελλάδα; Ασφαλώς όχι. Θα έλεγα μάλλον ότι το πρόβλημα όσο περνάει ο χρόνος θα επιδεινώνεται καθώς όλοι όσοι θα θέλουν να δοκιμάσουν τις ικανότητες και τις ιδέες τους θα φεύγουν κατά κύματα από την Ελλάδα. Έτσι και η τελευταία πληθυσμιακή ομάδα που πιθανώς να μπορούσε να ασκήσει κάποια πίεση για αλλαγή δεν θα υπάρχει πια.
Σας εύχομαι ένα ευτυχισμένο 2012!
