Είμαι αρκετά παλιός φοιτητής της Δεκαετίας του 80' , για διαφόρους λόγους δε, δεν είχα καταφέρει να πάρω το πτυχίο μου μέχρι τώρα. Έκανα όμως προσπάθεια και πέρασα 6 μαθήματα τον Ιούνιο και έχω άλλα 2 για να πάρω το πτυχίο,το οποίο χρειάζομαι για επαγγελματικούς λόγους. Πρέπει να δώσω τα μαθήματα τώρα και να τελειώσω...
Παρακολούθησα τα μαθήματα, έκανα εργασίες και γενικά ξανάζησα το Πανεπιστήμιο, μίλησα με παιδιά 20 και 25 χρόνων που θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου. Μπορώ να βεβαιώσω ότι το Πανεπιστήμιο δεν άλλαξε καθόλου. Στην εποχή μου, υπήρχαν κομματικές παρατάξεις που προσπαθούσαν να χειραγωγήσουν τις καταστάσεις, υπήρχαν καθηγητές που δεν έδιναν σημασία στον ακαδημαϊκό τους ρόλο, αλλά και προοδευτικοί καθηγητές που προσπαθούσαν να προχωρήσουν βήματα μπροστά την γνώση και τους φοιτητές.
Το 2011 συνειδητοποίησα ότι τα κόμματα στα Πανεπιστήμια εξακολουθούν να είναι η μικρογραφία των αχυράνθρωπων της εξουσίας, οπότε εξακολουθώ να τα θέλω έξω από αυτά όπως και όταν ήμουν φοιτητής. Είμαι τελείως εναντίον οποιασδήποτε μορφής κατάληψης στο πανεπιστήμιο. Πολύ περισσότερο δε όταν γίνεται από 10-15 κομματικά ανδρείκελα. Το νομοσχέδιο της Διαμαντοπουλου ακολουθεί την φιλοσοφία που η Ευρώπη και η Αμερική έχουν ενσωματώσει στο σύστημα τους εδώ και δεκαετίες. Παράγει μορφωμένους ανθρώπους που μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας και να ζήσουν με αξιοπρέπεια μέσα στο σύστημα.
Εμείς στην Ελλάδα τι ακριβώς θέλουμε. Τι θα μας βοηθούσε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μέχρι τώρα γνώση που παράγουμε, είναι πολύ καλή αλλά τι γίνεται με την εργασία, με την απασχόληση, με το μετά το Πανεπιστήμιο... Ευρώπη και Αμερική μέσω του καπιταλισμού που δημιούργησαν, κατάφεραν να αναπτυχθούν, ευημέρησαν, δημιούργησαν ένα κοινωνικό κράτος, προχώρησαν μπροστά. Αντιμετωπίζουν βέβαια πολλά προβλήματα με την κρίση όπως και εμείς, άλλα τουλάχιστον αυτοί έδρεψαν καρπούς από αυτό που έκτισαν .
Το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να μείνει κλειστό από κανέναν, πολύ δε περισσότερο από μειοψηφίες. Υπάρχουν ανάμεσα μας πάρα πολλοί συνάδελφοι, συνάνθρωποι που πρέπει να δουλέψουν, που έχουν οικογένεια και δεν έχουν την πολυτέλεια καταλήψεων. Δυστυχώς η ευτυχώς είμαστε αυτό που ψηφίζουμε και από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε...
Αναγνώστης
