Όταν η Ελλάδα γεύεται σήμερα σε τέτοιο βαθμό τις επιπτώσεις των Ολυμπιακών Αγώνων που φιλοξένησε το 2004, μπορείτε ν' αφουγκραστείτε το μέγεθος της καταστροφής στη Νότια Αφρική. Είχα κατά νου, τι θα συμβεί εκεί στο Νότο μετά το Μουντιάλ, αλλά όχι και την εικόνα της κατάστασης που υπήρχε. Γιατί άλλο να το διαβάζεις, άλλο να μελετάς τους ψυχρούς αριθμούς στις επίσημες εκθέσεις Οργανισμών και φορέων, και άλλο ο τηλεοπτικός φακός να σου μεταφέρει την εικόνα ζωντανή μέσα στο σπίτι σου και να γίνεται τέτοια που να σου βασανίζει το μυαλό.
Το ρεπορτάζ από τη Νότια Αφρική με τα παιδιά δίπλα στο ακάθαρτο νερό, έρμαιο της χολέρας, σε σχολείο από τσίγκους, δεν με συγκλόνισε. Με σοκάρισε. Ποια γιορτή στη Νότια Αφρική; Πίσω απ' την βιτρίνα υπάρχει ο κόσμος που υποφέρει, που δεν έχει τα στοιχειώδη, που ζει τον αργό του θάνατο.
Σχεδόν 280.000 παιδιά κάτω των 15 ετών στη Νότια Αφρική ζουν με τον ιό HIV. Το μεγαλύτερο μέρος (τουλάχιστον 72%) δεν μπορεί να πάρει τη θεραπεία που χρειάζεται. Περισσότερα από 1,4 εκατομμύρια παιδιά έμειναν ορφανά εξαιτίας του AIDS και αντιμετωπίζουν καθημερινά την εξαθλίωση και την εγκατάλειψη. Το 65% δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό.
Τα τουλάχιστον 3,5 δις ευρώ που κόστισε η διοργάνωση του Μουντιάλ αρκούσαν για ν' αποκτήσουν αρχική πρόσβαση σε φτηνά αλλά συνεχούς θεραπείας φάρμακα, τα εκατομμύρια ασθενών της χώρας που έχουν προσβληθεί από AIDS. Και κυρίως τα παιδιά.
Το μεγάλο φαγοπότι κύρια στον τομέα των κατασκευών, των τηλεπικοινωνιών και του στρατιωτικού υλικού για την απαιτούμενη ασφάλεια, συνεπάγεται τη διόγκωση του τεράστιου χρέους της χώρας. Η Νότια Αφρική φορτώθηκε ένα δυσβάσταχτο χρέος που ξοδεύτηκε για γήπεδα, ξενοδοχεία και άλλες τουριστικές ''υποδομές'', για βελτίωση των συγκοινωνιών και των τηλεπικοινωνιών και βέβαια για συστήματα παρακολούθησης και καταστολής.
Ακόμη και τις ημέρες του Μουντιάλ έγιναν διαδηλώσεις για πληρωμή των δεδουλευμένων μηνών, από άνεργους που προσλήφθηκαν για την ασφάλεια των γηπέδων.
Στις 17 Ιουνίου μια ακόμη γυναίκα διαδηλώτρια στο Κέιπ Τάουν, δολοφονήθηκε έξω από τα γραφεία ιδιωτικής εταιρίας σεκιούριτι, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης από σφαίρα αστυνομικού. Αυτά βγήκαν γιατί κάποιοι τα είδαν. Πολλά περισσότερα δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν θα τα καταγράψουν ποτέ οι κάμερες.
Για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά, για ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να δώσεις πολλά. Δε φτάνει μόνο το μυαλό σου, δε φτάνει μόνο το κορμί σου, το πιο σπουδαίο είν' η ψυχή σου. Πόσες ψυχούλες άραγε πρέπει να θυσιαστούν στον βωμό της μεγάλης φιέστας; Γιατί δεν τρώγονται ούτε τα γήπεδα, ούτε οι κάμερες, ούτε τα πολυτελή ξενοδοχεία.
Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα.
