ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μωυσή Λίτση
Στην ανάγκη του κόσμου να ακούσει με απλό και κατανοητό τρόπο τις απόψεις διακεκριμένων οικονομολόγων που παρουσιάζουν εναλλακτικές προτάσεις για έξοδο από την κρίση, αποδίδει ο δημοσιογράφος Αρης Χατζηστεφάνου, μιλώντας στην «Ε», την επιτυχία του διαδικτυακού ντοκιμαντέρ «Debtocracy» (Χρεοκρατία), το οποίο έχουν δει πάνω από 600.000 θεατές.
Το ντοκιμαντέρ «Debtocracy», το οποίο έφτιαξαν μαζί με την επίσης δημοσιογράφο Κατερίνα Κιτίδη, προβάλλεται στη διεύθυνση www.xreokratia.gr. Στο ντοκιμαντέρ μιλούν οικονομολόγοι και ακτιβιστές για το πρόβλημα του χρέους, αλλά και άνθρωποι όπως ο Μ. Γλέζος, ο οποίος υπενθυμίζει την πικρή αλήθεια για το περιβόητο κατοχικό δάνειο.
Γίνεται ακόμη αναφορά στην οδυνηρή εμπειρία της πτώχευσης της Αργεντινής το 2008, αναλύεται η έννοια του απεχθούς χρέους πάνω στην οποία στηρίχτηκε η διαγραφή του χρέους του Ιράκ, μετά την ανατροπή από τους Αμερικανούς του Σαντάμ Χουσεΐν, αλλά και η δημιουργία ανεξάρτητης επιτροπής λογιστικού ελέγχου στον Ισημερινό το 2007-2008, που οδήγησε την κυβέρνηση Κορέα να αποκηρύξει την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους της χώρας.
Ξεπέρασε τους 600.000 επισκέπτες το ντοκιμαντέρ «Debtocracy». Πού οφείλεται η διαδικτυακή του επιτυχία;
«Πιστεύουμε ότι οφείλεται στην ανάγκη του κόσμου να ακούσει με απλό και κατανοητό τρόπο τις απόψεις διακεκριμένων οικονομολόγων που παρουσιάζουν εναλλακτικές προτάσεις για έξοδο από την κρίση».
Πώς έγινε η παραγωγή, πώς χρηματοδοτήθηκε;
«Το "Debtocracy" χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από απλούς πολίτες και ορισμένες εργατικές ενώσεις που κατάφεραν μέσα σε σχεδόν δέκα μέρες να καλύψουν όχι μόνο το βασικό κόστος παραγωγής αλλά και τα έξοδα διανομής.
Η προσπάθεια βέβαια δεν θα είχε πετύχει εάν δεν είχαμε συνεργαστεί με κορυφαίους επαγγελματίες -ο καθένας στον χώρο του- όπως ο Κώστας Εφήμερος με την εταιρεία BitsnBytes ή ο Αρης Τριανταφύλλου που υπογράφει το μοντάζ και φυσικά ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης που είχε την επιστημονική επιμέλεια».
Μαθαίνω ότι έχει ζητηθεί από οργανώσεις πολιτών κ.λπ. για προβολές. Αληθεύει;
«Δεχόμαστε εκατοντάδες προσκλήσεις απ' όλη την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό, σε σημείο που αδυνατούμε πλέον να παραστούμε σε όλες. Ξεκινούν από μικρές ομάδες πολιτών και έφτασαν μέχρι και την πρυτανεία του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου η οποία οργάνωσε πάνελ με καταξιωμένους ακαδημαϊκούς για να αναλύσουν το "Debtocracy"».
Σας κατηγορούν για μονομέρεια. Οτι προβάλλετε απόψεις μιας συγκεκριμένης ιδεολογικής σκοπιάς. Τι απαντάτε;
«Εμείς παρουσιάσαμε από την πρώτη στιγμή στους "συμπαραγωγούς" μας, δηλαδή σε όσους θέλησαν να χρηματοδοτήσουν το "Debtocracy", το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί η ανάλυσή μας, θεωρώντας ότι η άποψη της κυβέρνησης και των μεγάλων ΜΜΕ είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή της. Είχαμε πρότυπο ορισμένα ντοκιμαντέρ όπως το "Corporation" ή τη σειρά ταινιών που είχε ετοιμάσει ο Ανταμ Κέρτις για το BBC ("Century of the self" κ.ά.) τα οποία παρουσιάζουν συγκεκριμένες θέσεις και απόψεις. Είναι αλήθεια βέβαια ότι όσοι θεωρούν "αντικειμενικά" τα δελτία των 8 και των 9 θα έχουν πρόβλημα με το "Debtocracy".
Γενικότερα όμως η κριτική περί μονομέρειας, όπως και η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι τα παραδείγματα που χρησιμοποιούμε (π.χ. του Ισημερινού) δεν έχουν σχέση με την Ελλάδα, έχει συχνά και ένα βαθύτερο στόχο από την πλευρά του φιλομνημονιακού μπλοκ: να απομακρύνει τη συζήτηση από την ανάγκη δημιουργίας μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου. Επειδή κανένας δεν μπορεί να χτυπήσει ανοιχτά το αίτημα για διαφάνεια, το οποίο απειλεί σχεδόν το σύνολο των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, στρέφουν την κριτική τους σε δευτερεύοντα ζητήματα».
Σας προσάπτουν επίσης ότι παραπλανείτε το κοινό με την έννοια του απεχθούς χρέους, αποσιωπώντας ότι τόσο ο ορισμός του Σακ όσο και οι αναφορές στο ντοκιμαντέρ (Ιράκ, Ισημερινός) αφορούν χρέη απολυταρχικών και στρατιωτικών καθεστώτων.
«Κατ' αρχάς το βασικό παράδειγμα που αναφέρουμε, δηλαδή του Ισημερινού, δεν αφορά τόσο την έννοια του απεχθούς χρέους αλλά αυτή του παράνομου και του μη νομιμοποιημένου. Σε κάθε περίπτωση, όπως εξηγούμε και στο FAQ που αναρτήσαμε στο xreokratia.gr, το ερώτημα δεν είναι αν η κυβέρνηση που ανέλαβε το χρέος είχε εκλεγεί ή όχι, αλλά αν το ίδιο το χρέος είχε την ουσιαστική έγκριση του λαού που ψήφισε την κυβέρνηση ή συνάφθηκε παρά και ενάντια στη θέλησή του».
