Η γερμανική εφημερίδα Die Zeit αναφέρεται σήμερα σε πηγές της Ε.Ε. οι οποίες εκτιμούν ότι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους προϋποθέτει μια αναδιάρθρωση και μείωση της ονομαστικής του αξίας κατά 40% - 50%, την ίδια στιγμή που ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ο γνωστός μας κ. Σόϊμπλε, παραδέχεται ότι περιμένει μέχρι τον Ιούνιο Έκθεση για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Όπως ο ίδιος δηλώνει, αν η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αποδειχθεί επισφαλής τότε κάτι πρέπει να γίνει άμεσα γιατί διαφορετικά οι συνέπειες θα πέσουν ακόμα και πάνω στην Γερμανία. Διευκρινίζει βέβαια πως ότι και αν γίνει μέχρι το 2013 θα πρέπει να γίνει με την σύμφωνη γνώμη των αγορών, καθώς οποιαδήποτε μονομερής απόφαση για haircut των ελληνικών ομολόγων θα προκαλέσει σεισμό -όπως υποστηρίζει και ο τραπεζίτης της ΕΚΤ Μπίνι Σμάγκι- για τα ευρωπαϊκά κρατικά ομόλογα συνολικά και όχι μόνο για το ελληνικό κράτος και τις εγχώριες τράπεζες...
Και σαν να μην έφθαναν αυτά, από την μακρινή Φιλανδία τα κόμματα που πρόκειται να συγκρουσθούν στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, διαγκωνίζονται για το ποιός θα διακυρήξει με ισχυρότερη φωνή την αντίθεσή του για την διάσωση της Πορτογαλίας και την ανάγκη για αναδιάρθρωση του χρέους της !
Χθες το Capital.gr έγραψε ότι έχει ξεσπάσει ισχυρή κρίση στο γερμανικό κοινοβούλιο στο οποίο τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού επιτέθηκαν στον υπουργό Οικονομικών κ. Σόϊμπλε για την Συμφωνία της τελευταίας Συνόδου Κορυφής και απαιτούν να περνά από την Bundestag κάθε απόφαση για ενίσχυση του Ταμείου διάσωσης.
Μέσα στο κλίμα αυτό πυκνώνουν στην Αθήνα οι φωνές των "πολιτικών" του κυβερνητικού κόμματος για την ανάγκη επίσπευσης της αναδιάρθρωσης του χρέους με όρους οικειοθελούς ή μη συνεννόησης με τις αγορές και την S&P να εκτιμά ότι τα ελληνικά ομόλογα πρέπει να υποστούν haircut της τάξης του 50% - 70%. Απέναντι σ΄ όλα αυτά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντά με το αφοπλιστικό "ήμαστε υποχρεωμένοι" να διαψεύσουμε ότι έχει να κάνει με προθέσεις αναδιάρθρωσης του χρέους !
Η αλήθεια είναι ότι από την μία μεριά η μείωση του χρέους μέσω της εφαρμογής του Μνημονίου και της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ δεν φαίνεται καθόλου πειστική σε ένα περιβάλλον όπου το κόστος δανεισμού μπαίνει σε ανοδική τάση και η ύφεση στην οικονομία δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία για ταχεία βελτίωση των πρωτογενών ελλειμμάτων.
Από την άλλη πλευρά η προβληματική κατάσταση της Πορτογαλίας και η εσωτερική πολιτική κρίση στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια μειώνει κάθε μέρα και περισσότερο τις δυνατότητες ελαστικής διαχείρισης της κρίσης του χρέους στην Ευρωζώνη.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό οι δυνατότητες για πρωτοβουλίες "μαγικές" περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα οι αγορές κεφαλαίου να οδηγούνται σε προεξόφληση κινήσεων οικειοθελούς ή μη ρύθμισης των χρεών στην Ευρωζώνη.
Το χρονικό περιθώριο για να ξεδιπλωθούν οι αντιδράσεις αυτές είναι πλέον το β’ τρίμηνο του 2011, όχι περισσότερο.
Μέσα σ΄ αυτό θα κριθεί και η τύχη του ελληνικού χρέους.
Και σαν να μην έφθαναν αυτά, από την μακρινή Φιλανδία τα κόμματα που πρόκειται να συγκρουσθούν στις εκλογές της επόμενης Κυριακής, διαγκωνίζονται για το ποιός θα διακυρήξει με ισχυρότερη φωνή την αντίθεσή του για την διάσωση της Πορτογαλίας και την ανάγκη για αναδιάρθρωση του χρέους της !
Χθες το Capital.gr έγραψε ότι έχει ξεσπάσει ισχυρή κρίση στο γερμανικό κοινοβούλιο στο οποίο τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού επιτέθηκαν στον υπουργό Οικονομικών κ. Σόϊμπλε για την Συμφωνία της τελευταίας Συνόδου Κορυφής και απαιτούν να περνά από την Bundestag κάθε απόφαση για ενίσχυση του Ταμείου διάσωσης.
Μέσα στο κλίμα αυτό πυκνώνουν στην Αθήνα οι φωνές των "πολιτικών" του κυβερνητικού κόμματος για την ανάγκη επίσπευσης της αναδιάρθρωσης του χρέους με όρους οικειοθελούς ή μη συνεννόησης με τις αγορές και την S&P να εκτιμά ότι τα ελληνικά ομόλογα πρέπει να υποστούν haircut της τάξης του 50% - 70%. Απέναντι σ΄ όλα αυτά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντά με το αφοπλιστικό "ήμαστε υποχρεωμένοι" να διαψεύσουμε ότι έχει να κάνει με προθέσεις αναδιάρθρωσης του χρέους !
Η αλήθεια είναι ότι από την μία μεριά η μείωση του χρέους μέσω της εφαρμογής του Μνημονίου και της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δισ. ευρώ δεν φαίνεται καθόλου πειστική σε ένα περιβάλλον όπου το κόστος δανεισμού μπαίνει σε ανοδική τάση και η ύφεση στην οικονομία δεν επιτρέπει καμία αισιοδοξία για ταχεία βελτίωση των πρωτογενών ελλειμμάτων.
Από την άλλη πλευρά η προβληματική κατάσταση της Πορτογαλίας και η εσωτερική πολιτική κρίση στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια μειώνει κάθε μέρα και περισσότερο τις δυνατότητες ελαστικής διαχείρισης της κρίσης του χρέους στην Ευρωζώνη.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό οι δυνατότητες για πρωτοβουλίες "μαγικές" περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα οι αγορές κεφαλαίου να οδηγούνται σε προεξόφληση κινήσεων οικειοθελούς ή μη ρύθμισης των χρεών στην Ευρωζώνη.
Το χρονικό περιθώριο για να ξεδιπλωθούν οι αντιδράσεις αυτές είναι πλέον το β’ τρίμηνο του 2011, όχι περισσότερο.
Μέσα σ΄ αυτό θα κριθεί και η τύχη του ελληνικού χρέους.
