Tαινίες που αξίζει να δεις: Biutiful (2010)

Πρόκειται για ταινία που σε παίρνει μέσα της, σε καταβάλει, σε κάνει δικό της. Αυτό, όμως, δεν οφείλεται στο σπινθηροβόλο θέμα της, δεν έχει κάτι τέτοιο, αλλά στον πλήρη έλεγχο του Inarritu πάνω στο υλικό του. Έναν έλεγχο που, χαράς την υπομονή του, κρατάει επί δύο ώρες και βάλε, γλυκαίνοντας το «βασανιστήριο». Το Biutiful είναι μια καθαρή επιστροφή του Μεξικανού σκηνοθέτη στις ρίζες του και συγκεκριμένα στο "Χαμένες Αγάπες". Το ίδιο κλίμα, η ίδια αφήγηση, η ίδια νοοτροπία. Με την σύγκριση αυτών των δύο έργων, όμως, είναι που φανερώνεται το πρόβλημα της συγκεκριμένης: δεν σε «τσιμπάει»…

Τα γεγονότα που αναπτύσσονται επί τόση ώρα είναι γεγονότα που δεν θα χρειαζόταν να ξέρει ο διπλανός μας. Ελάχιστα έχουν σχέση με τον κοινωνικό προβληματισμό, ακόμα κι αν είναι απομεινάρια των προβλημάτων της κοινωνίας μας. Γενικά, ο Inarritu δεν ήθελε έναν δυνατό κορμό για πλοκή, αλλά να αφηγηθεί μια ιστορία πόνου, μια ιστορία ενός άντρα που δεν καταρρέει από το σκληρό γίγνεσθαι αλλά από την μοίρα. Και τι κουραστικό καταντάει, αλλά επιβάλλεται να πούμε για την ακόμα μία άψογη ερμηνεία του Javier Bardem, ικανού για τα δύσκολα, αλλά και τα «εύκολα» σημεία του έργου. Η ταινία, γενικά, σε χτυπάει με πολλούς τρόπους, αλλά είναι σαν μια ιστορία που μας είπαν για κάποιον άγνωστο και φυσικά έπειτα ξεχάσαμε.

Σταύρος Γανωτής

cine.gr